Ik geloof dat wij niet zo goed kenne communice

We zouden vandaag 4,5 uur rijden en dan waren wij op de bestemming van vandaag. Een relax dagje dus! Hmmm Dat had het moeten worden. UIteindelijk hebben we er 8,5 uur over gedaan. Greet had de kortste route in gedachte. Mijn hemel. wat duurde dat lang.
We zaten op de grote weg, kwamen starbucks tegen en koffie ging er wel in. Na de koffie weer terug de auto in en Greet geeft aanwijzingen, links, rechts, links enz, enz. Eerst dachten we nog dat ze ons via de kortste route ging leiden maar uit eindelijk werd het de dubbele route.
Op een gegeven moment zijn we het heft in eigen handen gaan nemen anders hadden we hier nu nog niet geweest. Daar raakte ze van in de stress, ze bleef herberekenen.

Regelmatig kom je de borden 'road work ahead' tegen. Met die route van vandaag dus ook meerdere keren. We reden over een weg waar naar mijn idee 1 auto per uur overheen komt en daar stonden de borden, vervolgens een mannetje met een vlaggetje en een bord 'slow' en pionnen die mij de andere baan op leiden.
Ik kom aan rijden en er komt een wegwerker die mij iets wil zeggen, ik doe me raam open en hij deed zijn mond open. En toen was er geluid. 'Huh, wat zegt hij nou?' 'Hier spreken ze toch ook gewoon engels zeker?' 'Hmmm Ik geloof dat wij niet zo goed kenne communiceren!'
Pas later begreep ik wat zijn bedoeling was van zijn gejengel. De auto komt uit New York, er wordt ons constant gevraagd waar we vandaan komen uit de staat en dat we ver uit de buurt zijn (nog verder dan je denkt hahaha). Ook hij dacht dus dat we van New York waren. In New York spreken ze uiteraard Engels maar dan wel op hun manier. Het is een eigen taaltje. Hij probeerde het New Yorkse accent na te doen, hmm wat behoorlijk faalde. Alhoewel we hebben er uiteindelijk wel onwijs om moeten lachen, wat zijn insteek was. 'Ik geloof dat ik hem niet kon verstaan'

Ondanks de lengte hebben we zo'n ontzettend mooie route gereden. Echt super! Dan was het gesteente geel en 2 bochten verder was het rood. Zo mooi! Weer later reden we door een bos. Ik kan gewoon niet uitleggen hoe mooi het was wat we allemaal gezien hebben.
Alleen van een ding baalde ik flink, wat had ik vandaag graag op een motor gezeten. Wat een mooie route voor op 2 wielen. De ene bocht na de ander, haarspeldbochten waar geen einde aan lijkt te komen en de vrijheid en geur van de omgeving. 'ill be back' Hahaha