Gaan links af en raak de weg kwijt

Vandaag was onze laatste dag en we hadden alles gezien op China town na. Dus het werd tijd dat we dat hier eens gingen checken. Dat het China town heet begrijp ik want je ziet er veel Chinese, er zijn Chinese winkels en er word op een Chinese manier verkocht. Gelijkertijd is heel veel Vancouver China town want het stikt van de Chinese, toko’s en Chinees eten. De supermarkt is zelfs opgedeeld in twee delen chinees en normaal.
Maar het stuk China town kunnen ze beter verslaafde town noemen, het stikt er van de junks, alcoholisten, bedelaars en zwervers. Ik snap echt niet hoe iemand het zo ver kan laten komen, dat je met een slaapzak, een tasje en een paar veel te grote schoenen, buiten op de grond ligt. Dat het voor sommige zover is gekomen door ontslag, geen baan of andere ellende, kan ik nog een klein beetje begrijpen. Maar dat je zo verslaaft raakt aan alcohol of drugs dat je als loslaat, je lichamelijke verzorging, hygiëne, zelfrespect en alleen nog maar daar mee bezig kan zijn, daar snap ik niks van.
Ze zijn er in vogel vlucht door heen gegaan want we voelde ons alle drie niet heel erg prettig daar. Je loopt toch met duren spullen op je rug. Een laptoppie of spiegelreflex camera levert voor een junk een fortuin op. Dus we hadden het snel gezien en waren er ook zo weer klaar mee.

Toen zijn we op weggegaan naar Georgia street, een van de hoofdstraten van Vancouver. Onderweg kwamen we langs het ijshockey domein van Vancouver. Het stadion van de Canucks! Een mooi groot stadion. Vanavond word er gespeeld tegen st. Louis (van amerika) maar de kaarten waren al snel uitverkocht dus jammer maar dat gaan we dit keer niet meemaken. We zullen het met de televisie moeten doen.
Hier word trouwens iedere dag ijshockey uitgezonden op de tv. Heel veel beter dan voetbal!!! Mijn stem heb je om het ook op de Nederlandse tv te krijgen.

Maar goed we gingen via Georgia en Robson street naar beneden op weg naar gekke chinese beelden. Inmiddels was het weer een heel stuk opgeknapt en was het lekker warm in het zonnetje. Dus nog wat gekke en rare foto’s en toen weer terug naar boven. Hoeveel kilometer we vandaag afgelegd hebben weet ik niet maar ik weet wel dat het er heel wat zijn.

Dan hebben we onze Gerit nog.
Omdat Ralph vond dat we nog niet genoeg gelachen hebben de afgelopen 1.5 week besloot hij vanmorgen Gerit op Afrikaans te zetten. Zo als sommige nog weten was onze Greet, tijdens de trip in door amerika, ineens op Afrikaans gesprongen. Dit is Nederlands met een aparte twist. Het lijkt er een beetje op dat een zweed die Nederlands probeert te praten.
Oke instelling verandert en wachten tot ze wat gaat vertellen. Ze had haar mond nog niet open gedaan of Ralph en ik lagen al in een deuk met zijn tweetjes. Het hele verhaal van maak een Udrooi en maak het nie moeilijk kwam weer naar boven en bingo was het weer. Ja en toen ging het ook nog praten. Hahaha Kirsten zat een beetje appelig achterin met een gezicht van hmm heb ik wat gemist misschien, door al ons gelach had ze nog geen letter gehoord maar later begreep ze alle lol toen wij een beetje bij getrokken waren.

Wij hebben de ijshockey wedstrijd met zijn alle in een bar gekeken, ik vond het erg gezellig, al hebben we ook heel veel met Karin zitten kletsen. De Cacunks hebben met 2-0 gewonnen. Of ze nu de leiding hebben of niet dat weet ik niet maar ze stonden hoog in het klassement.
Het blijft een gave sport!

Maar goed we moesten ook weer naar huis. Nee er waren geen hobbels, heuvels en ook geen mensen tussen de struiken. Nee, het was de auto, wij en Gerit en hmmmm de weg kwijt. Ik weet echt niet wat voor systeem dit is maar geloof mij het is een Mickey Mouse navigatie. Ineens gaan we via een hele andere grote weg terug, wel veilig een gekke afslagen. Hij stuurt me 4 keer achter elkaar naar rechts (dat klopt uiteraard al niet), bestemming bereikt op een terrein waar niemand dood gevonden wil worden en vervolgens wist hij het niet meer en stuurde hij ons maar gewoon een kant uit. Na een kleine 20 minuten in het rond crossen kreeg hij een helder moment en wist hij ineens weer de Holiday inn te vinden. Heel handig!

De koffers zijn redelijk klaar voor vertrek, alleen de laatste spullen moeten er nog in voor ze dicht geritst kunnen worden. Het is allemaal erg snel gegaan maar het was super gezellig en erg leuk met zijn alle maar ook zeker met zijn drietjes.

Grobbebol and Bumblebee I love you guys!!!!!