Ons eerst Vancouver verhaal

Ons eerste verhaal vanuit Vancouver. Het begon allemaal soepeltjes, alles zonder problemen ingepakt, de koffers in de auto’s en de weg naar schiphol verliep ook gladjes. De eerste ellende begon bij het inchecken van de bagage. Daar kwam de meest vriendelijkste werknemer van de KLM ons vragen wat we stonden te doen. Hmmm nou inchecken. Ze begon gelijk te tetteren en schreeuwen. En we stonden niet goed en we moesten ….. Chill aan trien komt goed. Het gaat inmiddels allemaal zonder personeel en vol automatisch.

Na het bagage ingecheckt en de Starbucks koffie, op weg naar de douane. Zelfs dat verliep soepel, ze lieten mij zowaar zonder enig oponthoud doorgaan. Het was Ralph ook opgevallen.
Na de paspoorten check heeft Kirsten nog een deo gescoord en gingen we nog even een broodje eten. En daar begon het. Huh er zit ineens allemaal cacaopoeder aan mijn hand. Hmmm what the …. waar komt dat vandaan? Handen schoonmaken en je bent er vanaf zou je denken. Hmmm jammer joh. Ik sta op en Ralph zegt ‘hmm yvon er zit iets op je reet!’ Ja goed geraden vanmorgen een nieuw shirt aan en ja hoor nu al een cocopoeder vlek op me gat. Maar toen was het nog niet klaar.
Ik had nog een rugzak en ik til dat ding op ….. Heel de onderkant van me rugzak die van origine zwart is was nu bruin inclusief een stuk van de voorkant die behoorlijk wit hoort te zijn. Dus dat was vegen en rommelen en toen zat alles onder het magische bruine poeder. De tafel, mijn telefoon en zijn hoesje, iedereen zijn handen en ga zo maar door.

Ik mag nog van geluk spreken dat het om cacaopoeder gaat en niet om poedersuiker of andere witte zooi anders had ik toch wat uit te leggen bij de douane.

De poortjes door en de tassen controle verliep bij mij uiteraard moeizaam. Ik ben geloof ik vier keer door het poortje gegaan voor ik aan de andere kant mocht blijven. Mijn tas was in een keer door de check heen en zonder vragen over mijn rare bruine vlekken. Hmm hij wou zeker niet weten hoe ik aan de vage bruine voorkant kwam hahahha

In het vliegtuig zaten we achteraan. Ik had de beste plek (dacht ik) aan het gangpad, niemand voor mij, niemand naast mij en achter mij zat inderdaad niemand. Lekker chil dus!
Voor Ralph en Kirs een ouder echtpaar, hij het type, ik zag maar ja en amen om van je af te zijn en zij een uit de klei getrokken kabouter. Hoe heet het meisje van plop? Hmmm babbel, bebbel , kwebbel nou zoiets. Ze was in ieder geval een rauw douwer want ze verbrijzelde Ralph zijn knie zowat toen ze besloot met haar leuning naar achter te komen.
Achter hun zaten twee mannen waar zij totaal geen last van hebben gehad.
Nou om mij mee heen zat niemand. Ik zat in een rij van 4 en aan de andere kant van de lege stoel zat een oudere man die een vinger miste (heel belangrijk nieuws) en de hele vlucht geen woord heeft gezegd. Daarnaast, ja hoe moet ik dat beschrijven. Nou hij leek op een van de muppets en nee dan heb ik het niet over die twee oude mannetjes. Het was Animal, nooit gedacht om die in reallife tegen te komen maar het is gelukt haha. Thank God, hij was een stuk rustiger en schreeuwde niet zo haha

Het eerst gedeelte verliep allemaal rustig geen gekke of rare dingen. Totdat men benen gingen strekken, in beweging kwamen en met elkaar gingen praten. Dan komt er nog wel eens wat langs waar je om moet lachen. Zo kwam koningin shopia voorbij. Weet je niet wie dat is??? Whahaha ik ook niet maar ze liep als de koningin en ze had een shopia hoofd.
Ook was er een slomoloper aan board. Ik weet niet wat ze aan het doen was maar als je het versneld af zou spelen leek het op hindelopen. Het was een beetje feaky.
Toen kwam mijn grootste ergernis van de vlucht voorbij. Een chinees (zat schuin achter mij) ze was rond een jaar of 50 (wat ik uit haar verhaal opmaakte) maar dacht dat ze 17 was. Eerst was er nog niet veel aan de hand, ze heeft een uur zitten zeuren over een snowbals en snow en ga zo maar door. Nee de ellende begon toen ze in beweging kwam.
Oke zie voor je een chinees met witte lange winter jas, een raar vilten bruine hoedje met een bloem wat strak om haar hoofd zat en daar overheen een koptelefoon.
De eerste keer dat ze voorbij kwam, was er nog niet veel aan de hand alles ging normaal in hoever het normaal kon zijn, de tweede keer ging een beetje ander toen ze voorbij kwam. Hmmm ze liep achteruit over het gangpad. En niet een klein stukje, nee tot zo ver ik het kon zien en dat was van rij 39 tot rij hmmm 15. Toen ze de achteruit gehad had kwam ze zwierend en zwaaiend via de andere gangpad weer terug. Waar ze ergens een meisje van 1,5 op tilt en daar mee gaat dansen. Dat het kind geen hoofdwond of hersenbeschadiging heeft opgelopen is mij nog een raadsel. Een ding weet ik zeker dat kind moet misselijk geweest zijn toen ze haar los liet en terug aan dr moeder gaf.
Vervolgens kwam ze weer bij ons staan en daar ging ze even haar oefeningen staan doen. Ja want dat was goed want…., ja heel lang in een vliegtuig zitten en ja blablabla. Bonk, bonk, duw, duw en trek aan me stoel. Ik kon het niet zien maar meerdere om mij heen irriteerde zich er aan. Toen dacht ik alles gehad te hebben met haar, mis nee toen ging ze de salsa in het gangpad staan doen. Nou ben ik niet soepel en al helemaal niet in mijn heupen en wat weet ik van salsa (niet veel). Maar dat leek niet op salsa!! Ze stond een beetje met dr reet te schudden en zwieren.
Vervolgens ging ze zitten, niet op haar eigen stoel nee op die achter mij. Dus BONK, BAST, KLONK!!!! Toen ik er klaar mee was en vroeg of ze van mij stoel af kon blijven werd ik bijna dood gekeken. Voor een korte tijd ging het goed tot ze bedacht dat ze met haar benen op het tafeltje kon gaan liggen op de twee stoelen. Altijd fijn zulke mensen maar genoeg over haar.

Timba Toe was ook aan board en die kwam even praatje maken met yvonne. Ik had mijn schermpje op de vlucht info staan. Hij had dat waarschijnlijk niet mee gekregen dus hij vroeg waar ik naar keek. Dus ik nou ….. machtig interessant vond hij het. Iedere keer was hij weer voorbij kwam, kwam hij even kijken waar ik naar keek.
In de eerste instatie was begonnen met een film, nou versta ik prima Engels maar toch wil ik nog wel eens naar de ondertiteling kijken als het te snel gaat of als ik het niet helemaal begrepen heb. Hmmm maar ik lees geen chinees hahahaha ik de Belg had een film op gezet met Chinese ondertiteling.
Ik heb daarna nog wel naar twee films gekeken hoor dus wees gerust. Ik heb me niet verveeld

Verder verliep de vlucht rustig, weinig tot geen turbulentie, geen gevonden camera’s of schreeuwende dictatoren aan boord.

Na de landing verliep alles goed. We waren zo door de douane (ze worden hier niet geselecteerd op chagrijnig zijn), hadden we snel onze koffers en was de auto ook snel geregeld. Het bellen naar het kantoor voor de sleutel van ons appartement verliep een beetje vaag maar er kwam iemand om de sleutel te brengen. We hebben geen hotel of appartementen complex. Wij hebben een appartement in een flat. Prima, niks mis mee. We missen wel hier en daar een lampje naast een bed ofzo maar ach dat is bijzaak. Ook is het internet nog niet geregeld. Dus hoe en wanneer de verhalen komen dat kan ik jullie niet vertellen.

Daarna zijn we onderweg gegaan naar het huis van Karen en Mark M. Ik zal hem chubby cheeks noemen, dat is zijn nickname in een spel of weet ik het hahaha. Maar goed we zijn naar hun gereden. Het was erg gezellig en alsof we daar al jaren over de vloer komen. We hebben daar met zijn alle gezellig gegeten. Maar na een paar uur werden Ralph en Kirs steeds witter en stiller. Ik had er op dat moment nog niet heel veel last van. Bij mij kwam het toen ik het stuk terug naar het appartement gereden had. Wij zijn inmiddels al meer dan 24 uur op en het wordt tijd dat wij eens naar bed gaan want we zijn gesloopt.