Toppie machientje

Vandaag was het tijd om een was te draaien. Dus het werd eerst verzamelen van alle donkere was en uitvinden hoe de wasmachine werk. Er staat een wasmachine en droger in het appartement die we zonder problemen kunnen gebruiken. We hadden van de week al wasmiddel gescoord. De wasmachine modellen zijn hier sinds de jaren 60 niet meer vernieuwd. Dus we hebben een leuke bovenlader, met een raar schroefdraad ding in het midden van de trommel, zonder zeepdispenser en geen uitleg hoe je het apparaat überhaupt aan de praat moet krijgen. Na 10 minuten vogelen had kirs uitgevonden hoe je een programma kon kiezen. Oke het apprartaat was klaar voor take off. Hmm maar nu de volgende stap, hoe krijgen we hem nu zover dat hij gaat beginnen met wassen. Hmmmmmmmm Meestal moet je niet aan een knopen van een wasmachine trekken, zeker ik niet want als ik dat met die schattige handjes doe is het ‘Oeps, o, ja nu is hij eraf, ojee!’ Maar wonder boven wonder ging het in dit geval goed en was het ook zeker de bedoeling, het beste apparaat ging zichzelf in werking stellen. Na een kleine drie kwartier hadden we een schone en frisse was. Ook nog goed droog gecentrifugeerd. Top apparaatje. Was het niet dat er hier en daar nog iets stinkend de machine uitkwam. Maar ach….

Na de was, de boodschappen en alle andere dagelijkse rituele zijn we op weg gegaan naar the Art gallery. Dit uistapje vond Ralph heel erg leuk. Van alles wat hij gezien had was de graffiti op de muur het mooiste wat er bij zat hahaha. Cultuur barbaar! Nou moet ik zeggen dat ik er ook meer van verwacht had. Maar ik heb ook wel wat leuke en mooie dingen gezien.
Tegenover het museum zit chapters, een mega grote boekenwinkel. Vanaf dag 1 dat ik wist dat we naar Vancouver zouden gaan, stond het bezoek aan een boekenstore al op mijn lijstje. Ik wou weten wat ze hier verkopen aan inspirerende boeken voor grafische vormgeving, kunst of what ever. Ik had zee van keus en moest zelfs gaan kiezen wat ik mee ging nemen en wat ik achter moest laten. Pfff een beproeving opzich. Ik heb nu een mooi boek over kleuren, street-art boek en een boek over vormgeving in de jaren 60. Ik ging zo blij als een kind met een grote, zware en snijdende tas de deur uit.

Om even bij te komen van al de moeilijke keuzes die gemaakt moest worden en al het zwaar sjouw werk dat verricht werd (hmm bij chapters naar buiten en bij Starbucks naar binnen) was het tijd voor Starbucks. Waar Ralph bij het weggaan een reclame stelling over het hoofd ziet, hij liep het hele ding aan bonken. Heel de poster uit zijn frame. Kom ik helpen met het rechtzetten en ophangen van die hele stelling, krijg ik de schuld. Ja jij doet…. Pfff ik zat nog op mijn stoel knurft, ik kom je helpen!!

Na al het boeken shoppen en posters terug hangen, zijn we de Robson street in gegaan. Dit is een van de hoofdstraten van Vancouver op shopping gebied. Zo zit daar lululemon! Het zal niet heel veel mensen iets zeggen maar het is een yoga merk. Hmmm nee ik doe niet aan yoga, maar ik vind het wel heel fijn om een broek op juiste lengte te hebben. Hier kan ik trainingsbroeken kopen die voor mij lang genoeg zijn waardoor het kruis op de plek zit waar het hoort te zitten en niet ergens tussen mijn knietjes hangt om te verbloemen dat mijn broek eigenlijk veel te kort is. Dus twee broeken rijker!!!! Omdat ik geen zin had om spijkerbroeken te passen is mijn spijkerboeken collectie nog niet uitgebreid maar de vakantie is nog niet om dus er kan nog van alles gebeuren.

Onderweg kwamen we een steakhouse tegen waar we gezellig en vooral lekker hebben gegeten. Het was nog even een issue met me creditcard. Dat ding betaald op de een of andere manier niet met een portable pin apparaat. Dus niet betalen. Maar de manager van de zaak kwam met een oplossing dat ik uiteindelijk toch kon betalen. Super een ing pas die het hier niet doet en een creditcard die het hier en daar niet doet.

Dan hebben we ook nog een auto die zo nu en dan zijn eigen gang gaat. Licht dat uit zichzelf aan gaat, of juist niet uit te krijgen is, deuren die niet van het slot gaan al had ik al 3 keer op het knopje van OPEN heb gedrukt. Maar net maakte hij het wel heel bond. We stoppen, Ralph stapt uit, kirs wil ook naar buiten maar de deur gaat niet open. Ralph gaat het vanaf de andere kant proberen, maar ook dat had weinig effect, auto uit hmmm nee werkt niet, auto aan hmmm nee werkte ook niet, ik mijn deur open misschien is dat het hmmmn nope ook niet. Kirs inmiddels gierend op de bank, Ralph een beetje appelig naast de auto en ik grinnikend op de voorstoel. Maar ineens alles van slot en kirs kon eruit. Bij terug komst bij de auto was het niet heel veel beter. Toen ging alleen mijn deur maar open. Dus op slot, open, op slot en weer open, hmmm starten en weer uit, nog maar eens op slot en weer open. Goeeed 5 minuten verder en de deuren ging en open en iedereen kon er in. Heerlijk zo’n eigenwijze auto, hmmm zou het aan de bestuurder liggen???

Verder vermaken we ons hier prima. Regelmatig de slappe lach, pesterijen en treiterijen.
Hij zijn ook rare mensen te vinden. Een oma met een streepjes jas en een roze haarlok, een knakker met een roze broek, paarse haren en dikke kisten er onder en dan ook nog 185.000 Chinese die met een joekel van een bril rond banjeren. Geweldig!!!