These boot are made for walking

Wie van jullie koekebakkers heeft mij vannacht (voor jullie gistermiddag) gebeld. Gaat om 1 uur ineens mijn telefoon rinkelen. Ik schrok me rot, had zowat een hart stilstand. Het was onbekend en ik heb weg gedrukt om de andere niet wakker te maken. En het toeval wil was dat Kirsten een uur later gebeld is. Die nam wel eens waar wel de telefoon op en die had een zeurende dame aan de lijn die nummers van haar wou en graag over de auto wou praten. Kirs had daar niet zo heel veel zin in en heeft toch wel vriendelijk opgehangen.

We waren vanmorgen vroeg wakker want wij hadden om 10 uur afgesproken op het station. Het had de hele nacht geregend en het regende nog steeds. Buiten lagen joekels van plassen en overstromende putte. Via de lobby kan je de garage in, daar hadden ze een kleine issue met het water. We gingen sompend de gang door. Terwijl je liep zag je de belletjes om je voet, water uit het tapijt komen en vervolgens een droge voetstap. In het tegelgedeelte stonden van de mooie gele standaards met ‘watch out!!!’ want daar liep het water wat uit het tapijt kwam.
Maar goed we gingen op weg naar down town. Want vanaf down town konden met de busboot naar de andere kant van Vancouver varen en met de bus naar Grouse mountain. Bij de aankomst was het betalen en met de gondola (kabelbaan) de berg op. Met 30 of 40 (ik heb niemand geteld) in een bakkie naar boven. Voor Kirsten was het weer een pretje. Er kwam een kind voor haar staan en die moest even zijn ski’s van zijn moeder vast houden. Dat deed het jochie braaf maar hij sloeg Kirs bijna knok-out met die dingen. Vervolgens ontving ze een sneeuwhelm in dr maag en bij het uitstappen had ze een loeier met een snowboard te pakken. Verder kwam ze heel boven aan.
Beneden regende het pijpestelen, halverwege hadden we natte sneeuw en boven sneeuwde het flink. Super goed! De meisjes weer helemaal happy en toch ook wel weer jammer dat we niet gingen snowboarden hahaha. Maar ik moet zeggen dat het alternatief ook wel super leuk was. We zijn gaan snowshoeing-en. Super tof. Het lijkt een beetje duf maar ik vond het geweldig.

Maar laat ik beginnen met het begin. Ik had voor de vakantie nieuwe gympen gekocht en ik was niet van plan die te verknallen door er mee door de sneeuw te gaan banjeren. Ik had in Nederland al gekeken voor snowboots maar dat was niet helemaal gelukt maar ja nu had ik ze toch wel nodig. Boven bij grouse mountain was een shop waar je uiteraard (ze zijn hier ook niet dom) je laatste benodigdheden kan kopen.
Wij dus naar binnen en op zoek naar boots en handschoenen voor Ralph. De handschoenen waren zo gevonden zonder hulp van de winkelmevrouw. Met de boots was het een ander verhaal. Maar de vraag is wie hielp wie nou eigenlijk. Als eerste had ik gevraagd voor snowSHOES (in Europese maat 44), want ik wou immers geen laarzen tot me knieën. Het antwoord dat ik kreeg was, wij werken niet met maten maar met gewicht! Dus ik HUH… WAT???? Maar de telefoon ging dus ze had geen tijd meer voor mij. Dus ik na haar gebabbel nog een keer, ik wil graag….. Dus ze begon weer over gewicht te zeuren dus ik waar heb je het nou over, ik wil gewoon schoenen en wat jullie werken niet met schoenmaten? Toen begreep ik waar ze het over had want ik wou geen shoes, nee ik wou boots. O nou ook goed dan wil ik lage boots en in maat 44, please! De telefoon ging dus weg was ze weer. Steamy yvonne liep langzaam warm.
Ze kwam weer terug en nog een keer, dus je wil boots in euro 44. Jeps dus ga zoeken truus. Ja, nee, ja, nee, nee die hebben we niet meer. Er stonden voor de kassa 4 verschillende BOOTS waar ik ook grote maten tussen zag staan. Dus ik, en dit dan. O ja maar dat zijn mannenmaten. HMMMM ja dus? Ze heeft wel 5 keer gevraagd ‘wil je echt een herenschoen?’ ‘Want die zijn anders hoor!’ ‘Hmmm ja dat weet ik.’ ‘Die hebben een andere pasvorm hoor!!!’ ‘JAAAAA ik weet het mijn voeten lopen net zo vaak op heren gympen als op vrouwen schoenen ze hebben zich goed aangepast en JA IK WIL DIE SCHOENEN!!!!! ’
‘Oke wat was je maat?????’ Zo peppep! Het was dat ik die laarzen echt nodig had anders had ik de winkel verlaten, allemachtig. Oke ze had begrepen wat ik wou en welke maat ik nodig had. Dat was maat 10. Ik krijg een paar schoenen, ik denk jemig wat een klompen. Mijn voet gaat er in en de schoenen zijn te groot, veel te groot. Het idee dat Ralph ze ook zou passen. Maar goed ik moest gaan staan want ja als je staat gaat je voet plat en dan blablabla. Ja dat weet ik maar deze zijn te groot daar hoef ik niet voor te gaan staan want dat voel ik zo ook wel. ‘O ik ga maat 9 pakken.’ Ik moest 9 maar even passen en raad eens? Ze waren te klein ook daar hoefde ik niet voor te gaan staan. Kijk ik nog eens goed naar de doos van het eerste paar, (het verschil tussen maat 9 en 10 was zo heel groot) is het helemaal maat 10 niet het is maat 11,5. Scheelt niet veel! Dat kon volgens de verkoopster niet en na een check zag ze zelf ook dat het niet klopte. Na twee paar schoenen en een wat hulp kreeg ik eindelijk het juiste paar. Die zaten perfect, gelukkig want ik weet niet wat er anders gebeurt was.
Bij Kirs ging het met het afrekenen niet heel veel beter. Die winkel was dus een geweldig succes.

Goed we gingen snowshoeing-en dus wij de sneeuw in. Ralph ging niet mee want die had geen sneeuwschoenen en een waterdichte jas zou ook wel handig zijn. En Karen besloot bij Ralph te blijven. Dus we waren met zijn drietjes Glenn, Kirs en ik. De apparaten onder je schoenen binden was een uitdaging opzich want dat duurde even. Maar toen het zat, zat het.
Glenn voorop, ik daarachter en Kirsten sloot de rij. Het was erg leuk om te doen. We hadden een route door een stuk bos en langs een ski gebied. Het was heel erg mooi. Sneeuw betoverd de wereld en de wereld word er zo mooi van. Vanaf kleins af aan ben ik al gek op sneeuw en ijs en als ik daar dan zo loop kan ik zo genieten van al dat wit. Sneeuw betoverd niet alleen de natuur maar ook yvonne! Hmmm eerst is alles full colour totdat ik een beetje raar op een randje ging staan, wiebelde met me voet, opzij viel en in een slow motion rol ineens op me reet zat. Ik was van top tot teen helemaal wit. Lekker warm! Maar mijn BOOTS waren super en mijn voeten waren droog!! Dat kan ik van een aantal andere lichaamsdelen niet zeggen.
Na de snowshoeing zijn we naar Vancouver aquarium gegaan. We hebben dus weer heel wat vissen en kwallen gezien. Het was erg leuk en sommige waren zo lelijk dat ze er mooi door waren.

Karen probeert Nederlands te praten. Hahaha dat levert super woorden op hahaha zo kwam er klitbump beter bekent als klittenband.